พรรคประชาธิปไตยเสรีนิยมก่อตั้งขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2532 ในยุคที่พรรคสหซาบะฮ์ซึ่งเป็นพรรคฝ่ายค้านในระดับสหพันธรัฐได้เป็นพรรคจัดตั้งรัฐบาลในซาบะฮ์ พรรคใหม่นี้เข้าร่วมการเลือกตั้งใน พ.ศ. 2533 แต่ไม่มีผู้ได้รับเลือก ต่อมา ใน พ.ศ. 2534 พรรคประชาธิปไตยเสรีนิยมเข้าร่วมในแนวร่วมแห่งชาติในฐานะพรรคการเมืองที่มีฐานเสียงเป็นชาวมาเลเซียเชื้อสายจีนในซาบะฮ์[1] ชง กะห์เกียตได้เป็นประธานพรรค เมื่ออุมโนขยายตัวเข้ามาในซาบะฮ์เพื่อแข่งขันกับพรรคสหซาบะฮ์ พรรคการเมืองอื่นๆในแนวร่วมแห่งชาติที่เคยเข้าร่วมในการเลือกตั้งระดับรัฐ พ.ศ. 2533 เช่น พรรคเบอร์จายาและอุสโนถูกบีบให้สลายตัวและรวมเข้ากับอุมโน

หลังจากการเลือกตั้งระดับรัฐ พ.ศ. 2537 ผู้สมัครจำนวนมากได้ย้ายพรรคส่งผลให้พรรคสหซาบะฮ์ล่มสลาย และอุมโนสาขาซาบะฮ์ได้ขึ้นมาบริหารรัฐแทน พรรคประชาธิปไตยเสรีนิยมได้เข้าร่วมในรัฐบาลใหม่นี้ด้วย ต่อมา ใน พ.ศ. 2538 ชง กะห์เกียตได้เป็นวุฒิสมาชิก ทำให้มีการแย่งชิงตำแหน่งหัวหน้าพรรคระหว่าง ชง กะห์เกียต กับ กง ฮงมิง ซึ่งชง กะห์เกียตเป็นฝ่ายชนะและกง ฮงมิงต้องออกจากพรรคไป ต่อมา ชง กะห์เกียตได้เป็นรัฐมนตรีประจำสำนักนายกรัฐมนตรีของรัฐบาลสหพันธรัฐระหว่าง พ.ศ. 2538 – 2542 ก่อนจะกลับมาสู่การเมืองระดับรัฐ

พรรคประชาธิปไตยเสรีนิยมขึ้นถึงจุดสูงสุดทางการเมืองเมื่อ ชง กะห์เกียตได้เป็นมุขมนตรีของซาบะฮ์ภายใต้ระบบหมุนเวียนที่เสนอโดยมหาธีร์ มูฮัมหมัด ใน พ.ศ. 2544 ชง กะห์เกียตได้เป็นมุขมนตรีอยู่ 2 ปี จนถึง พ.ศ. 2546 ในการเลือกตั้ง พ.ศ. 2547 พรรคไม่ได้รับเลือก

ใน พ.ศ. 2548 เลียว วุยเกียงได้เป็นเลขาธิการทั่วไปของพรรค เมื่อ ชง กะห์เกียตลาออกจากหัวหน้าพรรคใน พ.ศ. 2549[2] เลียว วุยเกียงและชิน ซูพินเข้ามากุมอำนาจในพรรคในฐานะประธานและรองประธานพรรค[3] ในการเลือกตั้ง พ.ศ. 2551 แนวโน้มของพรรคประชาธิปไตยเสรีนิยมดีขึ้น หลังจากที่พรรคซาบะฮ์ก้าวหน้าลาออกจากแนวร่วมแห่งชาติ เมื่อ 17 กันยายน พ.ศ. 2551 ทำให้ตำแหน่งรองมุขมนตรีเป็นของพรรคประชาธิปไตยเสรีนิยม